İPEKSİ FERAHLIK

İlk Hissediş – Sessizliğin Dokunuşu

Onu ilk gördüğümde, kelimeler değil… sadece bir his vardı içimde. Bir sessizlik gibi. Derin, yumuşak ama dokunur dokunmaz silinmeyen bir his.

Anın Işığı – Gelinliğin Zarafeti

O gün, ipeksi gelinliğiyle salona süzüldü. Kumaş ışığı yansıtıyordu ama parlamıyordu. Tıpkı o an gibi; zarif ama gösterişsiz, duru ama unutulmaz.

İlk Koku – Pudranın Beyazlığı

Burnuma gelen ilk koku: pudra. Yeni ütülenmiş bir beyazlık gibi; temiz ama içli. O anda, havadaki yumuşaklıkla birlikte içime yerleşti.

Anılar – Papatyanın Sesi

Ardından o koku, papatya ile birleşti. Çocukluğumun tarlalarını, annemin pencere önündeki küçük saksısını ve onun gülümsemesini aynı anda hatırlattı bana. Bir nefesle geçmişe dönmek gibiydi.

Derinlik – Kakulenin Sıcaklığı

Ve tam o anda… kalbimin derininde bir sıcaklık hissettim. Kakule gibi. Baharat değil, daha çok “var olmak” gibi… Sessiz ama güçlü.

Tanım – İpeksi Ferahlık

İşte o an, onun varlığıyla bir koku tanımlandı: İpeksi Ferahlık. Bir gelinliğin omzundaki düşüş kadar yumuşak, bir gülümsemenin arkasındaki sessizlik kadar derin.

Ritüel – Zamanla Sarılan Anlar

Ne zaman sıksam, sadece tenimi değil, o anı da sarıyor. Her damlası, bir hatıra gibi.

Son Söz – Élisé İpeksi Ferahlık

Zarafetin tenle buluştuğu en sade an.

Daralt