EGE ESİNTİSİ

Bir Sabah – Denizden Gelen

Sabahın ilk saatleri… Uyanır uyanmaz pencereyi açtım. Deniz uzakta ama kokusu sanki hemen omzumun dibindeydi. Hava ne soğuk ne sıcak; o tam Ege sabahı işte.

İlk Adımlar – Taşların Serinliği

Ayağımın altına değen taşların serinliğini hissederek yürümeye başladım. Yolun kenarında bir limon ağacı, hemen arkasında yavaşça güneşi yansıtan zeytin yaprakları…

İlk Koku – Bergamotun Umudu

Sonra... birden burnuma bergamot kokusu geldi. Taze, sabah gibi, umut gibi… Uyanan bir günün habercisi.

Yeşil Canlılık – Fesleğenin Hatırası

Ardından fesleğenin yeşil canlılığı yükseldi. O kadar tanıdık, o kadar gerçekti ki... çocukken bahçede ezdiğim bir yapraktan fırlamış gibiydi.

Bir Esinti – Siyah Çayın Derinliği

Yavaşça ilerlerken, bir rüzgâr geldi deniz tarafından. Siyah çay kokusunu getirdi — belki de sabah yeni demlenmiş bir fincanın içinden, belki de sadece hatırlamak isteyen bir zihinden.

Tatlı Sarılış – Ylang-Ylang’ın Yumuşaklığı

Sonra, kıyıya yaklaştıkça havaya yumuşacık bir şey karıştı: ylang-ylang. Tatlı değil, ağır değil… sadece kucaklayan, sarmalayan bir his.

Duruş – Kokuların Bütünlüğü

O anda durdum. Gözlerim kapalıydı. Ne denizi gördüm, ne gökyüzünü. Sadece kokular vardı. Ve biliyordum: bu sabahı bir şişeye koyabilseydim, adı Ege Esintisi olurdu.

Tanım – Ege Esintisi

İşte Élisé'nin en ferah dokunuşu burada doğdu. Ne fazla, ne eksik. Sadece hafif bir esinti kadar…

Son Söz – Élisé Ege Esintisi

Sabah gibi taze, anı gibi kalıcı.

Daralt